Artvin, Karadeniz'in mistik atmosferiyle bezeli bir şehir olarak bilinir ve bu atmosferin önemli bir parçası da geleneksel örf ve adetleridir. Yüzyıllar boyunca şekillenen bu örf ve adetler, şehrin kimliğini oluşturan temel unsurlardan biridir. Artvin'in eşsiz kültürel dokusunu yansıtan bu gelenekler, yerel halkın yaşam tarzını, inançlarını ve değerlerini yansıtır. Peki, Artvin örf ve adetleri nelerdir? Artvin'in gelenekleri neler? Konuya yönelik tüm detaylar haberimizde yer alıyor.
Nişan töreni genellikle kızın evinde gerçekleşir. Törenden önce, hem kız hem de oğlan tarafı nişan için gerekli eşyaları alıp birer heybe ya da bavul hazırlarlar. Bu bavullara "nişan hegbası" veya "nişan bavulu" adı verilir. Oğlan tarafı, kıza, söz kesiminde istenen takılarla birlikte, elbiselik yün kumaş, yün manto, yün eşarp, yün atkı, ayakkabı ve mendil gibi eşyalar alır; buna "yolluk" denir. Yolluklar genellikle anne ve babaya elbiselik kumaş, erkek kardeşlere gömlek ve ayakkabı, kız kardeşlere elbiselik kumaş, diğer akrabalara da çorap, mendil ve tülbent gibi eşyaları içerir. Anneye alınan yolluğa "süt hakkı" denir ve genellikle gelin almaya giderken götürülür. Kız tarafı ise oğlana, altın yüzük, çorap, gömlek, saat, şapka, para kesesi (içine para konur), tarak, ayna, şeker, kolonya gibi eşyalar alır.
Nişana, kız ve oğlan tarafının yakını olan erkekler çağrılır ve bazen yakın akrabalardan birkaç kadın da katılabilir. Nişan ya da düğün için oğlan evinden kız evine gelenlere "makar" denir. Belirlenen bir akşam, makar kız evine gelir. Kadınlar ve erkekler ayrı odalara alınır. Kız evi makarları önce kahve, sonra yemek ile ağırlar. Yemekten sonra erkekler sohbete başlar. Kızın babası makarlara şaka yollu olarak, "Nereden geliyorsunuz, nereye gidiyorsunuz ki buraya uğradınız?" diye sorar. Onlar da, "Sizinle bir hayırlı işimiz var, ona sebep uğradık." şeklinde cevap verirler. Oğlan tarafı, getirdiği nişan takımını kız tarafının vekiline, genellikle kızın ağabeyine verir. Ağabey, getirilen hediyeleri tek tek çıkarıp gösterir. Hediyelerin gösterilmesi işi bittikten sonra ağabeye, "Haydi bavulu kaldır." denir. Ağabey de, "Kalkmıyor, çok ağır." diye cevap verir. Oğlanın babası bahşiş verir ve bahşişi yeterli bulursa bavulu kaldırır.
Kız tarafı da hazırladığı nişan takımını oğlan tarafının vekiline verir ve karşılığında bahşiş alır. Kız tarafının getirdiği nişan takımı da tek tek gösterilir. Böylece "nişan değiştirme" adeti gerçekleşmiş olur. Dünürler birbirlerini kutlar, hayırlı ve uğurlu olmasını dilerler. Nişan değiştirildikten sonra şerbet içilir ve bir tabla dolaştırılarak geline bahşiş toplanır. Bahşiş toplama işleminden sonra, oğlanın yakın akrabası olmayan davetliler izin isteyip ayrılır. Oğlanın babası, "Biz gelinimizi, evladımızı görmek istiyoruz." diyerek gelini görmek ister. Gelin, önceden bezenmiş bir şekilde yüzü örtülü olarak, çok yakını olan bir kadın ya da erkek eşliğinde odaya gelir. Üç kez temenna alır ve ardından kaynata gelinin başına bir örtü örterek yüzünü açar ve bahşişini verir. Gelin, önce kaynatanın, sonra odada bulunanların elini öper ve geri geri giderek kapının yanında durur. Kaynata, "Kızım, sana izin; git bir dolaş da gel." dediğinde gelin çıkar ve konuklara kahve yapar. Kahve içilene kadar ayakta bekler ve içenler kahve tabaklarına bahşiş koyarlar. Kaynata, gelini getiren kişiye de bahşiş verir. Gelin, fincanları toplar ve geri geri giderek odadan çıkar. Böylece nişan töreni sona erer.
Kabalak – Kastol
Çoka (Ceket)
Göğüslük
Şal (Pantolon)
Çorap
Tozluk
Çapula – Yemeni
Fişeklik
Gömlek
Çizme
Üçetek
Sıkman (Yelek)
Dizlik
Kuşak – Peştemal
Fes
Mahmudiye
Çorap
Çapulla – Yemeni
Şalvar
